જિંદગી ક્યાંક આડા હાથે મૂકાઈ ગઈ છે. રસોડાની ગોઠવણ કરતાં-કરતાં કે પછી કપડાની ગડીઓની વચ્ચે ખોવાઈ ગઈ છે. સવારનું એર્લામ જાણે કહે છે કે જાગી જા હજી બહુ મોડુ નથી થયું. પણ પાછું સ્નુઝ બટન કોઈ કારણોસર દબાઈ જાય છે. દર વર્ષે મિણબત્તીની સંખ્યા વધે છે પણ એને ઓલવવાનો શ્વાસ…
એકસામટી ગોરસઆમલી ખાવાની ને પછી ડચુરો બાઝે એટલે પાણી પીવાનુ એવું નાના હતા ત્યારે બહુ કરતા. આજે વર્ષો પછી ગોરસઆમલી ખાધી ને જાણે સ્મરણોનો ડચુરો બાઝ્યો, આંખમાંથી પાણી ચૂવા લાગ્યુ. વેકેશન એટલે મોજમસ્તીનો છુટ્ટો દોર. મોડા ઉઠવાનુ, મસ્તી કરવાની. બપોરે પરાણે પરાણે સુવાનુ કે પછી અમદાવાદની બાજી, નવો વેપાર, ચાયનીઝ…
